مزایای استفاده از VoIP کدامند؟

دلايل اصلی برتری هايی است كه به برخی از آنها اشاره می كنيم:

• هزينه‌ی بسيار پايين نگه‌داری شبكه های VoIP نسبت به شبكه‌های مخابراتی كنونی و به دنبال آن،‌ قيمت پايين مكالمه‌ی تلفنی.
• سرعت برقراری ارتباط كه به وسيله سوييچ بسته‌ های داده كار می‌كنند به مراتب سريع‌ تر از برقراری ارتباط در شبكه‌ های سوييچ كننده مدار (شبكه های مخابراتی كنونی) است. در سيستم‌ های مخابراتی VoIP سرعت برقراری ارتباط به شدت وابسته به قدرت سيستم‌ های نهايی در برقراری ارتباط است در حالی كه در سيستم‌ های مخابراتی كنونی اين زمان بسيار طولانی است.
• پشتيبانی كليه امكانات مخابراتی كنونی و حتی ارايه خدمات جديد، با هزينه‌ی بسيار پايين و سهولت اجرايی بالا.  
• جابه‌جايی آسان شماره‌ های تلفنی به اين معنا كه يك شماره تلفنی مانند يك آدرس پست الكترونيكی از هر نقطه‌ ای از دنيا قابل دسترسی خواهد بود و می‌ توان از طريق آن تماس گرفت و يا با آن ارتباط برقرار كرد.
• قابليت برنامه‌ نويسی بر روی گوشی‌ های تلفنی همانند يك گوشی موبايل و يا حتی پيشرفته تر از آن.
• ترکیب کارکردهای صدا و دیتا.
• نیاز به پهنای باند کمتر.
• استفاده از استانداردهای باز مانند SIP ،H.323 و ...
• امکان ترکیب کردن محصولات تولید کنندگان مختلف (بدلیل استفاده از استاندارها جهانی و عدم وابستگی به روش‌ های پیاده سازی)
• استاندارد برقرار كننده ارتباط در شبكه‌ های تلفنی VoIP پروتكل‌ها و بسته‌ های داده هستند (مانند شبكه‌ های IP) در حالی كه در شبكه‌ های مخابراتی سنتی واسط‌ های ارتباطی تعريف شده اند.
• با در نظر گرفتن ماهيت فناوری VoIP و خصوصيات شبكه IP، متوجه خواهيم شد كه اين شبكه ها از حالات داخلی بسيار كم‌ تری نسبت به يك شبكه مخابراتی سنتی برخوردار هستند. همين امر سبب می شود كه نگهداری اين گونه شبكه‌ ها بسيار آسانتر و كم هزينه تر باشد.
• در شبكه‌های مخابراتی سرويس‌ های مخابراتی درون شبكه مخابراتی مستقر می‌شوند،‌ يعنی برای داشتن يك سرويس خاص بايد مركز مخابراتی پشتيبانی كننده آن سرويس باشد. به عبارت ديگر تجهيزات كاربر در اين نوع سرويس ها تنها از خدمات بهره می‌برند و چنانچه آماده‌ی دريافت خدمات خاصی باشند، تا زمانی كه آن سرويس از طرف مركز مخابرات ارايه نشود، امكان استفاده از آن وجود ندارد. بر عكس، در شبكه‌ های مخابراتی بر پايه‌ی پروتكل IP، سيستم‌ های نهايی در صورتی كه يك سرويس جديد را پشتيبانی كنند، می‌توانند با يكديگر (بدون نياز به تغيير در شبكه‌ی مخابراتی) و با استفاده از آن سرويس ارتباط بر قرار كنند.
• هنگام استفاده از شبكه‌ های مخابراتی كنونی، تمامی كنترل‌های تماس و بر قراری ارتباط از طريق مركز مخابرات اعمال می‌شود، در صورتی كه در شبكه‌ های مخابراتی كه بر پايه پروتكل IP خواهند بود، تمامی اين كنترل‌ ها توسط سيستم‌ های نهايی انجام خواهند گرفت. به عبارت ديگر وابستگی به مركز مخابراتی حذف خواهد شد. زيرا اركان اصلی برقراری ارتباط دو طرف مكالمه كننده هستند.
• سيستم‌ های مخابراتی جديد كه بر پايه IP شكل گرفته‌ اند نيز همان درجه اطمينان را كه سيستم‌ های مخابراتی كنونی از نظر سالم بودن شبكه تضمين می‌كنند، پشتيبانی می كنند. نتايج آماری حاصل از بررسی خرابی‌ های شبكه و مقايسه آن‌ها اين امر را تاييد می كند.
• ديگر ويژگی سيستم‌ های مخابراتی جديد پويايی و تحول سريع آن‌هاست. اين سيستم‌ ها به عنوان زير مجموعه‌ ای از علم كامپيوتر و فناوری ديجيتال مشمول قانون مور می‌شوند. به بيان ديگر بايد حدود هر ۱۸ ماه منتظر پيشرفتی در ابعاد دو برابر سابق در اين گونه سيستم‌ ها باشيم، در حالی كه شبكه‌ های مخابراتی قديمی مدت زيادی است كه همان شكل سابق را حفظ كرده‌ اند و به ندرت دست‌خوش تغييرات می‌ شوند. نگاهی گذرا بر تاريخ تحولات شبكه‌ های مخابراتی نشان می‌ دهد كه پس از حدود هر ۳۰ سال شاهد تحولاتی محسوس در آنها هستيم كه در مقايسه با تحولات شبكه‌ های مخابراتی آينده در عمل ناچيز است.